een gevoel, een pijn niet te geloven
Als gevangen in een denkbare kooi
vind jij het leven nu niet zo mooi
Op afstand sta je zo te kijken
naar jezelf en denkt
Wat is het dat mij
vrijheid schenkt
Je wilt het niet geloven
Je wilt het ook niet zien
Helemaal onderste boven
Hoop jij toch op een misschien
De vogels hoor je fluiten
eens wist je wel wat jou kon ontspannen
Maar nu durf je niet eens meer naar buiten
en heb je alles verbannen
Maar lieve schat, het helpt je niet
ook al heb je zoveel verdriet
Ga naar buiten, hoor de vogels zingen
huilen mag ook onderweg
En natuurlijk is die eerste stap zo zwaar
reken maar
Maar je bent echt niet alleen
Er zijn zonder dat je het echt weet
lieve en begrip volle mensen om je heen
Toe maar, zet je eerste stap
Verwacht geen duizend wonderen
Maar verwacht wel een ding
dat ik je zal bewonderen
@ Alie Vos-Doller
✰✴ ☆ #Meer #Gedichten ✰✴ ☆
✴ ☆ ➯➯ https://www.albican.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten